-
1 effugio
, effugi, effugiturusflee from, escape, elude, run away. -
2 dēclīnātiō
dēclīnātiō ōnis, f [declino], a bending aside, turning away, averting: tuas petitiones parvā declinatione effugi: atomi: corporis, Cu.—Fig., a turning away, avoiding, avoidance: a malis naturā declinamus; quae declinatio, etc.: laboris. — In rhet., a slight deviation (from the direct argument): a proposito: ad amplificandum.— A rejection, qualification (of a word or phrase).* * *declination/relative sky angle; latitude; compass point; inclination; bend/slope turning aside, swerve; advoidance; divergence/variation/digression; inflection -
3 effugiō (ecf-)
effugiō (ecf-) fūgī, —, ere [ex + fugio].— Intrans, to flee away, get away, escape: huc foras, T.: e proelio: ad regem, Cu.: Numquam hodie effugies, V.: viā Nolam ferente, L.: ne quid simile paterentur, L.— Trans, to flee from, escape, avoid, shun: pericula: mortem, Cs.: equitatum, Cs.: vincula, H.: haec morte effugiuntur: petitiones corpore effugi, i. e. barely: beatus futura effugisse, the evil to come, Ta.— To escape the notice of, be disregarded by: nihil te effugiet: nullius rei cura Romanos effugiebat, L.: meas effugit nuntius aurīs, V. -
4 effugium
effugium ī, n [ex + 2 FVG-], a fleeing, flight, escape, avoidance, way of escape, means of flight: mortis: pennarum, by means of: naves peritis nandi dedissent effugium, L.: ad effugium navem habere, L.: in publicum, L.: reperire effugium malo, Ph.: poenas ob nostra reposcent Effugia, V.* * *flight; way of escape -
5 petītiō
petītiō ōnis, f [PET-], a blow, thrust, pass, attack, aim: tuas petitiones effugi; hence, of oratorical fencing: orator nec plagam gravem facit, nisi petitio fuerit apta, nec, etc.: hominis petitiones rationesque dicendi, methods of attack.—A seeking, soliciting: indutiarum, L.— A soliciting for office, application, solicitation, candidacy, canvass: petitioni se dare, become a candidate: consulatūs, Cs.: pontificatūs, S.—In law, a claim, suit, petition, complaint, declaration: cuius petitio sit.* * *candidacy; petition -
6 plaga
plaga ae, f [PARC-], a hunting-net, snare, gin: tabulam tamquam plagam ponere: in plagam cervus venit, O.—Usu. plur: tendere plagas: extricata densis Cerva plagis, H.: Nexilibus plagis silvas ambit, O.—Fig., a snare, trap, toil: hanc ergo plagam effugi: quas plagas ipsi contra se texuerunt: Antonium conieci in Caesaris plagas. — A stretch of country, region, quarter, zone, tract: aetheria, the ethereal regions, V.: caeli scrutantur plagas, C. poët.: plagae Quattuor, zones, V.: ad orientis plagam, Cu.: plaga una continuit ceteros in armis, one canton, L.* * *Ihunting net, web, trap; tract/region/quarter; expanse of country/sea; coverletIIstroke, blow, stripe, cut, thrust; wound/gash, injury; misfortune; impression -
7 effugio
effugere, effugi, effugitus Vflee/excape; run/slip/keep away (from), eschew/avoid; baffle, escape notice -
8 adripio
ar-rĭpĭo ( adr-, B. and K.; arr-, Lachm., Ritschl, Fleck., Merk., Rib., K. and H., Weissenb., Halm), rĭpŭi, reptum, 3, v. a. [rapio], to seize, snatch, lay hold of, draw a person or thing to one's self (esp. with haste).I.In gen.A.Lit.:B.ut eum eriperet, manum arripuit mordicus: Vix foras me abripui atque effugi,
Plaut. Curc. 5, 1, 7; cf.the first of the words following, formed by Plaut. after the manner of Aristophanes: Quodsemelarripides Numquampostreddonides,
Pers. 4, 6, 23 Ritschl:gladium,
id. Capt. 4, 4, 7; Vulg. Gen. 22, 10:pugionem,
ib. Num. 25, 7:securim,
ib. Jud. 9, 48:arma,
Liv. 35, 36:cultrum,
id. 3, 48:telum, vestimenta,
Nep. Alcib. 10, 5:arcus Arripit,
Ov. M. 5, 64:ensem,
id. ib. 13, 386:saxum,
Curt. 6, 9:pileum vel galerum,
Suet. Ner. 26:scutum e strage,
Tac. A. 3, 23:sagittam et scutum,
Vulg. Jer. 6, 23:clipeum,
ib. Isa. 21, 5:aliquem barbā,
Plaut. Rud. 3, 4, 64:manu,
Liv. 6, 8:aliquam comā,
Ov. M. 6, 552:caput capillo,
Suet. Galb. 20: manum alicujus, Auct. B. G. 8, 23; Hor. S. 1, 9, 4.—Trop., to take to one's self, procure, appropriate, seize:II.Arripe opem auxiliumque ad hanc rem,
Plaut. Mil. 2, 2, 65:vox et gestus subito sumi et aliunde adripi non potest,
Cic. Or. 1, 59, 252:cognomen sibi ex Aeliorum imaginibus adripuit,
id. Sest. 32:non debes adripere maledictum ex trivio aut ex scurrarum aliquo convicio,
id. Mur. 6:libenter adripere facultatem laedendi,
id. Fl. 8, 19:aliquid ad reprehendendum,
id. N. D. 2, 65, 162:impedimentum pro occasione arripere,
Liv. 3, 35 al. —Transf.A.In gen., to seize, lay hold of, take possession of, secure:B.Sublimem medium arriperem, et capite pronum in terram statuerem,
Ter. Ad. 3, 2, 18:simul arripit ipsum Pendentem,
Verg. A. 9, 561:medium arripit Servium,
Liv. 1, 48:quando arripuerit te spiritus Domini malus,
Vulg. 1 Reg. 16, 16; so ib. Luc. 8, 29:Existit sacer ignis et urit corpore serpens, Quamcumque arripuit partim,
Lucr. 6, 661:quemcumque patrem familias adripuissetis ex aliquo circulo,
you might have taken, Cic. de Or. 1, 34, 159:nisi forte eum (dolorem) dicis, qui simul atque adripuit, interficit,
id. Fin. 2, 28, 93:vitulum,
Vulg. Deut. 9, 21:leones,
ib. Dan. 6, 24:navem,
ib. Act. 27, 15:arrepto repente equo,
Liv. 6, 8:cohortes arreptas in urbem inducit,
id. 34, 20.— Trop., of the mind, to seize upon with eagerness or haste, to learn quickly or with avidity:pueri celeriter res innumerabiles adripiunt,
Cic. Sen. 21, 78:quas (sc. Graecas litteras) quidem sic avide adripui, quasi diuturnam sitim explere cupiens,
id. ib. 8, 26; cf. id. Mur. 30:Quarum studium etsi senior arripuerat,
Nep. Cato, 3, 2:quaerit Socrates unde animum adripuerimus, si nullus fuerit in mundo,
Cic. N. D. 3, 11, 26:quod animus adriperet aut exciperet extrinsecus ex divinitate,
id. Div. 2, 11, 26.—As a judicial t. t., to bring or summon before a tribunal, to complain of, accuse (cf. rapio;C.esp. freq. of those who are complained of after leaving their office): eum te adripuisse, a quo non sis rogatus,
Cic. Planc. 22, 54:ad quaestionem ipse adreptus est,
id. Clu. 33:tribunus plebis consules abeuntes magistratu arripuit,
Liv. 2, 54:arreptus a P. Numitorio Sp. Oppius,
id. 3, 58:arreptus a viatore,
id. 6, 16:quaestor ejus in praejudicium aliquot criminibus arreptus est,
Suet. Caes. 23:inter Sejani conscios arreptus,
id. Vit. 2.—Hence,In Horace, to attack with ridicule or reproach, to ridicule, satirize: Primores populi arripuit populumque tributim, Sat. 2, 1, 69:luxuriam et Nomentanum arripe mecum,
id. 2, 3, 224. -
9 arripio
ar-rĭpĭo ( adr-, B. and K.; arr-, Lachm., Ritschl, Fleck., Merk., Rib., K. and H., Weissenb., Halm), rĭpŭi, reptum, 3, v. a. [rapio], to seize, snatch, lay hold of, draw a person or thing to one's self (esp. with haste).I.In gen.A.Lit.:B.ut eum eriperet, manum arripuit mordicus: Vix foras me abripui atque effugi,
Plaut. Curc. 5, 1, 7; cf.the first of the words following, formed by Plaut. after the manner of Aristophanes: Quodsemelarripides Numquampostreddonides,
Pers. 4, 6, 23 Ritschl:gladium,
id. Capt. 4, 4, 7; Vulg. Gen. 22, 10:pugionem,
ib. Num. 25, 7:securim,
ib. Jud. 9, 48:arma,
Liv. 35, 36:cultrum,
id. 3, 48:telum, vestimenta,
Nep. Alcib. 10, 5:arcus Arripit,
Ov. M. 5, 64:ensem,
id. ib. 13, 386:saxum,
Curt. 6, 9:pileum vel galerum,
Suet. Ner. 26:scutum e strage,
Tac. A. 3, 23:sagittam et scutum,
Vulg. Jer. 6, 23:clipeum,
ib. Isa. 21, 5:aliquem barbā,
Plaut. Rud. 3, 4, 64:manu,
Liv. 6, 8:aliquam comā,
Ov. M. 6, 552:caput capillo,
Suet. Galb. 20: manum alicujus, Auct. B. G. 8, 23; Hor. S. 1, 9, 4.—Trop., to take to one's self, procure, appropriate, seize:II.Arripe opem auxiliumque ad hanc rem,
Plaut. Mil. 2, 2, 65:vox et gestus subito sumi et aliunde adripi non potest,
Cic. Or. 1, 59, 252:cognomen sibi ex Aeliorum imaginibus adripuit,
id. Sest. 32:non debes adripere maledictum ex trivio aut ex scurrarum aliquo convicio,
id. Mur. 6:libenter adripere facultatem laedendi,
id. Fl. 8, 19:aliquid ad reprehendendum,
id. N. D. 2, 65, 162:impedimentum pro occasione arripere,
Liv. 3, 35 al. —Transf.A.In gen., to seize, lay hold of, take possession of, secure:B.Sublimem medium arriperem, et capite pronum in terram statuerem,
Ter. Ad. 3, 2, 18:simul arripit ipsum Pendentem,
Verg. A. 9, 561:medium arripit Servium,
Liv. 1, 48:quando arripuerit te spiritus Domini malus,
Vulg. 1 Reg. 16, 16; so ib. Luc. 8, 29:Existit sacer ignis et urit corpore serpens, Quamcumque arripuit partim,
Lucr. 6, 661:quemcumque patrem familias adripuissetis ex aliquo circulo,
you might have taken, Cic. de Or. 1, 34, 159:nisi forte eum (dolorem) dicis, qui simul atque adripuit, interficit,
id. Fin. 2, 28, 93:vitulum,
Vulg. Deut. 9, 21:leones,
ib. Dan. 6, 24:navem,
ib. Act. 27, 15:arrepto repente equo,
Liv. 6, 8:cohortes arreptas in urbem inducit,
id. 34, 20.— Trop., of the mind, to seize upon with eagerness or haste, to learn quickly or with avidity:pueri celeriter res innumerabiles adripiunt,
Cic. Sen. 21, 78:quas (sc. Graecas litteras) quidem sic avide adripui, quasi diuturnam sitim explere cupiens,
id. ib. 8, 26; cf. id. Mur. 30:Quarum studium etsi senior arripuerat,
Nep. Cato, 3, 2:quaerit Socrates unde animum adripuerimus, si nullus fuerit in mundo,
Cic. N. D. 3, 11, 26:quod animus adriperet aut exciperet extrinsecus ex divinitate,
id. Div. 2, 11, 26.—As a judicial t. t., to bring or summon before a tribunal, to complain of, accuse (cf. rapio;C.esp. freq. of those who are complained of after leaving their office): eum te adripuisse, a quo non sis rogatus,
Cic. Planc. 22, 54:ad quaestionem ipse adreptus est,
id. Clu. 33:tribunus plebis consules abeuntes magistratu arripuit,
Liv. 2, 54:arreptus a P. Numitorio Sp. Oppius,
id. 3, 58:arreptus a viatore,
id. 6, 16:quaestor ejus in praejudicium aliquot criminibus arreptus est,
Suet. Caes. 23:inter Sejani conscios arreptus,
id. Vit. 2.—Hence,In Horace, to attack with ridicule or reproach, to ridicule, satirize: Primores populi arripuit populumque tributim, Sat. 2, 1, 69:luxuriam et Nomentanum arripe mecum,
id. 2, 3, 224. -
10 declinatio
dēclīnātĭo, ōnis, f. [id.], a bending from a thing, a bending aside; an oblique inclination or direction (good prose).I.Lit.:B.lanceam exigua corporis declinatione vitare,
Curt. 9, 7 fin.; cf.:quot ego tuas petitiones parva quadam declinatione effugi,
Cic. Cat. 1, 6, 15:declinare dixit (Epicurus) atomum perpaulum, et ipsa declinatio ad libidinem fingitur, etc.,
id. Fin. 1, 6, 19; so of the oblique motion of atoms, id. Fat. 10, 22; 22, 47.—Like the Gr. klima, the supposed slope of the earth towards the poles, a region of the earth or sky, a climate:II.declinatio mundi,
Col. 1 prooem. § 22; so,mundi,
id. 3, 1, 3; cf.:positio caeli et declinatio,
id. 1, 6, 18;so correspond. with regio caeli,
Col. 4, 24, 2; cf.also caeli,
the altitude of the pole, Vitr. 9, 7, 1.—Trop.A.In gen., a turning away from any thing; an avoiding, avoidance: ut bona natura appetimus, sic a malis natura declinamus;B.quae declinatio, si cum ratione fiet, cautio appelletur,
Cic. Tusc. 4, 6, 13; cf.so opp. appetitio,
id. N. D. 3, 13, 33; and in plur. Gell. 14, 1, 23:laboris, periculi,
Cic. Clu. 53 fin. —t. t.1.Of rhetor. lang., a short digression:2.declinatio brevis a proposito, non ut superior illa digressio,
Cic. de Or. 3, 53 fin.; id. Part. 15; cf. Quint. 9, 1, 32 and 34.—Of gramm. lang.: variation, inflection.(α).In the older grammarians, every change of form which a word undergoes; as declension, strictly so called, conjugation, comparison, derivation, etc., Varr. L. L. 8, § 2 sq.; 10, § 11 sq.; Cic. de Or. 3, 54; cf.(β).also of declension in its stricter sense,
Quint. 1, 4, 29; 1, 5, 63;of conjugation,
id. 1, 4, 13;of derivation,
id. 8, 3, 32; 2, 15, 4.—Among the later grammarians, of declension, properly so called, as distinguished from conjugatio, comparatio, derivatio, etc. So, Donatus: in declinatione compositivorum nominum, p. 174 P. (p. 13 Lind.). -
11 effugio
ef-fŭgĭo, fūgi ( inf. pass. effugiri, Pseud. Syr. Sent. 815 Rib.), 3, v. n. and a. (class. and freq., esp. in the active sense).I.Neutr., to flee away; or, with reference to the result, to escape:II.effugias ex urbe inanis,
Plaut. Trin. 3, 2, 75; so,ex urbe,
id. ib. 2, 4, 196:e proelio,
Cic. Phil. 2, 29:e manibus,
id. de Imp. Pomp. 9 al.; cf.transf.: ex sitella (sors),
Plaut. Cas. 2, 6, 44:a vita marituma,
id. Bacch. 2, 3, 108:a quibus,
Cic. Sest. 54 fin.:patriă,
Plaut. Merc. 3, 4, 75:foras,
id. Most. 1, 4, 3; cf. id. Curc. 5, 1, 8; Ter. Eun. 5, 5, 3:ad regem,
Curt. 4, 15.— Absol.:pisces ne effugiant, cavet,
Plaut. Truc. 1, 1, 16; Caes. B. G. 5, 58, 4; Cic. Att. 1, 16, 2; Verg. E. 3, 49 et saep.; cf.:via Nolam ferente,
Liv. 8, 26.—With ne: parum effugerat ne dignus crederetur (= aegre impediebat, quin, etc.; Greek par oligon exephugen, etc.), Tac. H. 3, 39 fin.:propinque clade urbis ipsi, ne quid simile paterentur, effugerunt,
Liv. 36, 25, 8.—Act.A.Of personal subjects: aliquid, to flee from, escape, avoid, shun (cf.:vito, caveo, fugio): ita vix poteris effugere infortunium,
Plaut. Am. 1, 1, 295:pauca (with subterfugere),
id. Capt. 5, 2, 18:malam rem,
id. As. 2, 4, 9:impias propinquorum manus,
Cic. Rep. 6, 12:dolores,
id. Q. Fr. 1, 4, 4:mortem,
Caes. B. G. 6, 30, 2:periculum celeritate,
id. ib. 4, 35, 1; cf. id. B. C. 2, 41, 6:equitatum Caesaris,
id. ib. 1, 65, 4:haec vincula,
Hor. S. 2, 3, 71 et saep.; cf.:haec morte effugiuntur,
Cic. Tusc. 1, 36:ea aetas tua, quae cupiditates adolescentiae jam effugerit,
i. e. has passed beyond them, Tac. H. 1, 15:effugere cupiditatem regnum est vincere,
Pub. Syr. 154 (Rib.).—Rarely with a rel. clause: numquam hodie effugies, quin mea moriaris manu, Naev. ap. Macr. S. 6, 1 (Trag. Rel. ed. Rib. p. 8).—Of inanimate subjects: res (me) effugit, it escapes me, I do not observe it:ubi eum locum omnem cogitatione sepseris, nihil te effugiet,
Cic. de Or. 2, 34 fin.:nullius rei cura Romanos,
Liv. 22, 33:neque hoc parentes Effugerit spectaculum,
Hor. Epod. 5, 102:somniculosum plurima effugiunt,
Col. 11, 1, 13 et saep.:petitiones corpore effugi,
i. e. narrowly, barely, Cic. Cat. 1, 6, 15.— Rarely with a subject-clause:custodis curam non effugiat observare desilientem matricem,
Col. 8, 11, 12. -
12 petitio
pĕtītĭo, ōnis, f. [peto].I.Lit., an attack, a blow, thrust, pass:B.tuas petiti ones effugi,
Cic. Cat. 1, 6, 15; cf.:petitiones proprie dicimus impetus gladiorum,
Serv. Verg. A. 9, 439.—Trop., an attack made in words before a court of justice, Cic. Or. 68, 228;II.or in debate,
id. Cat. 1, 6, 15; cf.:novi omnis hominis petitiones rationesque dicendi,
methods of attack, Cic. Div. in Caecil. 14, 44; id. de Or. 3, 54, 206.—In gen., a requesting, beseeching; a request, petition for any thing (postAug.), Plin. 29, 4, 19, § 66: huic quoque petitioni tuae negare non sustineo, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 7 (23); Gell. 11, 16, 8 al.—2.Esp. (eccl. Lat.), a request offered to God, a prayer:B.impleat Dominus omnes petitiones tuas,
Vulg. Psa. 19, 6; id. Phil. 4, 6; id. 1 Johan. 5, 15: petitionem offerre Domino Deo, Mos. et Rom. Leg. Coll. 16, 1, 4.—In partic.1.An applying or soliciting for office, an application, solicitation, candidacy, Cic. Att. 1, 1, 1:2.petitioni se dari,
to become a candidate for office, id. Fam. 13, 10, 2:consulatus,
Caes. B. C. 1, 22:pontificatūs,
Sall. C. 49, 2:regni,
Just. 1, 10, 17:tribunatūs et aedilitatis,
Val. Max. 6, 9, 14:dare alicui petitionem consulatūs,
to admit one as a candidate for the consulship, Suet. Caes. 26:abstinere petitione honorum,
Tac. A. 2, 43; Suet. Caes. 28:petitioni se dare,
to solicit an office, Cic. Fam. 13, 10.—A laying claim to any thing, a suit, petition, in private or civil cases (opp. the accusatio, in criminal cases):3.petitio pecuniae,
Quint. 4, 4, 6:hereditatis,
Dig. 44, 5, 3:integram petitionem relinquere,
Cic. Rosc. Com. 18, 56.—A right of claim, a right to bring an action of recovery:cavere, neminem, cujus petitio sit, petiturum,
Cic. Brut. 5, 18; Dig. 2, 14, 56. -
13 plaga
1.plāga, ae, f. [cf. plango], = plêgê, a blow, stroke, wound, stripe (class.; syn.: ictus, verbera, vulnus).I.Lit.A.In gen., Cic. Verr. 2, 5, 51, § 134:B. 1.(pueris) dant animos plagae,
Verg. A. 7, 382; Ov. M. 12, 487; 13, 119; Gell. 5, 15, 7:plagae et vulnera,
Tac. G. 7.—Of the shock of atoms striking together, Cic. Fat. 20, 48; cf. id. ib. 10, 22.—Absol.:2.plagis costae callent,
Plaut. Ps. 1, 2, 4:quem irrigatum plagis pistori dabo,
refreshed by a flogging, id. Ep. 1, 2, 18:plagas pati,
Ter. Eun. 2, 2, 13:plagas perferre,
to bear, receive blows, Cic. Tusc. 2, 17, 41:plagam accipere,
id. Sest. 19, 44:plagam mortiferam infligere,
to inflict a mortal wound, id. Vatin. 8, 20:plaga mediocris pestifera,
id. Off. 1, 24, 84:verbera et plagas repraesentare,
stripes and blows, Suet. Vit. 10:plagis confectus,
Cic. Verr. 2, 5, 54, § 140:flagelli plaga livorem facit,
Vulg. Ecclus. 28, 21:plagam curare,
Cels. 5, 26, 24:suere,
id. 5, 26, 23.—With gen.:C.scorpionum et canum plagas sanare,
Plin. H. N. 23 prooem. 3, § 6.—Transf., a welt, scar, stripe:II.etiam de tergo ducentas plagas praegnatis dabo,
swollen welts, Plaut. As. 2, 2, 10.—Trop.A.A blow, stroke; an injury, misfortune (class.):B. C. D.illa plaga est injecta petitioni tuae maxima,
that great blow was given, that great obstacle was presented, Cic. Mur. 23, 48:sic nec oratio plagam gravem facit, nisi, etc.,
makes a deep impression, id. Or. 68, 228:levior est plaga ab amico, quam a debitore,
loss, injury, id. Fam. 9, 16, 7:hac ille perculsus plaga non succubuit,
blow, disaster, Nep. Eum. 5.—Slaughter, destruction (late Lat.):2.percussit eos plagā magnā,
Vulg. 1 Reg. 23, 5; id. 2 Reg. 17, 9.plăga, ae, f. [root plak- of Gr. plakous; cf. planca, plancus, plānus].A.A region, quarter, tract (mostly poet.; v. Madv. ad Cic. Fin. 2, 4, 12, where de plagis omnibus is the reading of the best MSS., but pagis of the edd.; but cf. Mütz. ad Curt. p. 516 sq.; and Krebs, Antibarb. p. 869;B. 3.syn.: regio, tractus, terra): aetheria,
the ethereal regions, the air, Verg. A. 1, 394: caeli scrutantur plagas, Poët. ap. Cic. Div. 2, 13, 30:et si quem extenta plagarum Quattuor in medio dirimit plaga solis iniqui,
zones, Verg. A. 7, 226:ardens,
the torrid zone, Sen. Herc. Oet. 67; also called fervida, id ib. 1219: septentrionalis, Plin. 16, 32, 59, § 136:ea plaga caeli,
Just. 42, 3, 2:ad orientis plagam,
Curt. 4, 37, 16:ad orientalem plagam,
on the east, in the eastern quarter, Vulg. Deut. 4, 41:contra orientalem plagam urbis, id. Josue, 4, 19: ad septentrionalem plagam collis,
side, id. Judic. 7, 1 et saep.—plăga, ae, f. [root plek-; Gr. plekô, weave, entwine; cf. plecto, plico, du-plex], a hunting-net, snare, gin (class.; syn.: retia, casses).A.Lit.:B.canes compellunt in plagas lupum,
Plaut. Poen. 3, 3, 35:tendere plagas,
Cic. Off. 3, 17, 68:extricata densis Cerva plagis,
Hor. C. 3, 5, 32; Ov. M. 7, 768:nodosae,
id. F. 6, 110:inque plagam nullo cervus agente cadit (al. plagas),
id. A. A. 3, 428:aut trudit... Apros in obstantes plagas,
Hor. Epod. 2, 32.—Of the spider's web:illa difficile cernuntur, atque ut in plagis liniae offensae praecipitant in sinum,
Plin. 11, 24, 28, § 82.— Sing. (very rare):sic tu... tabulam tamquam plagam ponas,
Cic. Off. 3, 17, 68.—Trop., a snare, trap, toil (class.;II.syn. pedica): se impedire in plagas,
Plaut. Mil. 4, 9, 11:se in plagas conicere,
id. Trin. 2, 1, 11:quas plagas ipsi contra se Stoici texuerunt,
Cic. Ac. 2, 48, 147:in illas tibi majores plagas incidendum est,
id. Verr. 2, 5, 58, § 151:Antonium conjeci in Caesaris Octaviani plagas,
id. Fam. 12, 25, 4:speculabor, ne quis nostro consilio venator assit cum auritis plagis, i. e. arrectis attentisque auribus,
Plaut. Mil. 3, 1, 14.— Sing. (rare) hanc ergo plagam effugi, Cic. Att. 7, 1, 5.—A bedcurtain, a curtain (ante-class.; v. plagula), Varr. ap. Non. 162, 28:eburneis lectis et plagis sigillatis,
id. ib. 378, 9:chlamydes, plagae, vela aurea,
id. ib. 537, 23.
См. также в других словарях:
CALATHI — apud Martialem l. 14. Epigr. 107. cui hoc lemma est, Nos Satyrus, nos Bacchus amat, nos ebria tigris, Perfusos dominilambere docta pedes: Calices vinarii sunt, quos in Bacchi sacris adhiberi consuevisse, discimus, ex Virgilio Eclogâ 5. v. 69. Et… … Hofmann J. Lexicon universale
FRUGES — proprie frumenta et legumina dicta sunt Vett. οῖτοι Graecis et ςιτηροὶ καρπόι. Accius in Troadibus, Nocturna saxo fruges frendes torridas Virg. Aen. l. 1. v. 182. frugesqueve receptas Et torrere parant flammis et frangere saxo. de quo torrendi… … Hofmann J. Lexicon universale
GLANS — ab Aeol. γάλανος pro βάλανος, antiquissimorum mortalium cibus fuit. Plin. l. 7. c. 56. Ceres frumenta (invenit) cuni antea glande vescerentur homines. Lucret. Rer. Nat. l. 5. v. 1419. Sic odium coepit glandis etc. Vide supta Fruges. Et quidem… … Hofmann J. Lexicon universale
NUPTIAE — a nubendo, quod nova Nupta seu Sponsa flammeô obnupta seu obvelata ad Sponsum olim deducebatur, Alias Matrimonium, Coniugium etc. erat viri et mulieris coniunctio legitima, vitae societatem continens, Ioh. Rosin. Antiqq. Rom. l. 9. c. 3. Quod… … Hofmann J. Lexicon universale
SPINA — I. SPINA in Circo dicebatur Latinis, quae Κρηπὶς Graecis. Et quidem Spinae Circi meminit Cassiodorus, ubi de Circo, et Scholiastes iuvenalis, ad illum versum, Sat. 6. v. 588. Plebeium in Circo positum est et in aggere Fatum. Ubi adnotat, in Circo … Hofmann J. Lexicon universale
mais — Mais, Ast, At, Atque vero, Caeterum, Sed, Verum. Mais à moy il ne me peut advenir chose plus plaisante que, etc. Mihi autem nihil amabilius officio tuo et diligentia. Qu as tu affaire en cette maison? S. mais toy? Quod apud hasce aedes negotium… … Thresor de la langue françoyse
veoir — Veoir, Videre, Cernere, Intui, Intueri, Aspicere, Despicere, Proþspicere, Conspicari, Vsurpare oculis. Veoir diligemment et soigneusement, Circunspicere. Veoir paravant, Praeuidere. Veoir quelqu un et regarder, Tenere aliquem oculis, In oculis… … Thresor de la langue françoyse
Uebel (Subst.) — 1. Alles Uebel kommt von dem, was die Jugend nicht weiss und das Alter nicht kann. 2. Alles Uebel kommt von oben. »Wie der Meister, so der Geselle.« (Briefe aus Berlin, S. 161.) 3. Alles Uebel nimmt ein Ende. Böhm.: Zlého se sprostiš, a i smutku… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon